اگه فکر می‌کنی مدال گرفتن تو المپیادهای جهانی ته ماجراست، باید بگم نه‌واقعاً! ماجرا تازه از اون‌جا شروع میشه… توی یه نشست خبری که برگزار شد، دکتر سیدرضا حسینی، معاون وزیر آموزش‌وپرورش و رئیس باشگاه دانش‌پژوهان جوان، اومد و از کلی اتفاق خوب تو دنیای المپیاد گفت.
امسال یه رکورد زدیم! حدود ۸۷ هزار تا دانش‌آموز تو مرحله اول المپیادهای علمی شرکت کردن که نسبت به پارسال حسابی بیشتر شده. از این تعداد، ۱۱ هزار نفر رفتن مرحله دوم. این یعنی علاقه به علم و رقابت علمی بین بچه‌های ایران داره روزبه‌روز بیشتر میشه.
دکتر حسینی گفت که استان خراسان شمالی توی نسبت قبولی به جمعیت دانش‌آموزان بهترین عملکرد رو داشته و بعدش هم خراسان جنوبی اومده بالا.
از اون طرف، با اینکه شرایط کشور آسون نبود، از تحریم گرفته تا جنگ و حمله‌ها ولی بچه‌های المپیادی ایران اصلاً کوتاه نیومدن. حتی وقتی اوضاع سخت بود، باشگاه دانش‌پژوهان کلاس‌ها رو آنلاین ادامه داد و تیم‌ها رو هم با حمایت وزارت آموزش‌وپرورش به موقع فرستادن مسابقات جهانی.
حالا برسیم به اصل ماجرا؛ مدال‌ها!
امسال تیم شیمی ایران توی المپیاد جهانی امارات ۴ تا مدال نقره آورد. تیم ریاضی تو استرالیا ۲ طلا، ۳ نقره و ۱ برنز گرفت و بین بیشتر از ۱۱۰ کشور، رتبه دوازدهم رو کسب کرد. تیم فیزیک از فرانسه ۵ نقره آورد و بچه‌های زیست‌شناسی توی فیلیپین درخشیدن و با ۳ طلا و ۱ نقره، رتبه سوم دنیا رو به ایران اختصاص دادن.
اما فقط مدال گرفتن نبود که دل‌مون رو گرم کرد، یه چیز دیگه هم خیلی به دل نشست؛ اونم روحیه مسئولیت‌پذیری اجتماعی بچه‌ها بود. تیم‌های مختلف با کارهای خاص‌شون پیام‌هایی از هویت و تعهد فرستادن. مثلا تیم شیمی و زیست، با سلام نظامی حضور پیدا کردن، تیم ریاضی با عکس شهدای هسته‌ای روی سِن رفت و تیم فیزیک، عکس شهدای کودک جنگ رو بالا برد. این یعنی در کنار علم، دل‌شون برای مردم، شهدا و کشورشون هم می‌تپه.
آخر جلسه، دکتر حسینی یه جمله گفت که خیلی قشنگ بود: «مدال گرفتن شروع راهه، نه پایانش!» باشگاه دانش‌پژوهان می‌خواد با حمایت همیشگی از این نخبگان، مسیر رشدشون رو هموار کنه و کمک کنه تا بشن ستون‌های آینده ایران.
پس اگه شما هم جزو اونایی هستین که با دیدن مدال یه لبخند کوچولو می‌زنید، بدونید که پشت اون لبخند، یه دنیای تلاش و آرزو برای ساختن آینده‌ای بهتر خوابیده. این بچه‌ها هم فقط یه بار مدال نمی‌گیرن، قراره بارها بدرخشن؛ تو دانشگاه، تو صنعت، تو علم، تو خدمت و ما هم باید حواس‌مون بهشون باشه تا این مسیر رو تا آخر ادامه بدن.
(منبع)
