رفیق! اگه فکر می‌کنی المپیاد فقط به مدال ختم میشه، سخت در اشتباهی! مصاحبه با مهدی‌یار عمیدسرداری (نابغه ریاضی کانادا) و سید علی احدی (دانشجوی کامپیوتر در یکی از بهترین دانشگاه‌های فرانسه)، یه دنیا حرف توش بود. این مصاحبه ثابت میکنه که حتی اگه مدال هم نگیری، المپیاد یه عالمه چیز خفن بهت یاد میده که هیچ دانشگاه و هیچ کنکوری نمیتونه بهت بده. در واقع، المپیاد یه سبک زندگیه! یه جوری ذهن و نگاهت به دنیا رو عوض میکنه که حتی اگه مدال هم نگرفتی، باز هم بردی! پس اگه توی مسیر المپیاد هستی یا تازه می‌خوای واردش بشی، بدون که فقط به خاطر مدال جلو نمیری… داری وارد یه دنیای بزرگ‌تر می‌شی.
گفت‌و‌گو با چهره پرتلاش مسیر المپیاد، سید علی احدی
مهمان ویژه: سید علی احدی | دانشجوی مهندسی کامپیوتر، دانشگاه PSL فرانسه
شروع مسیر المیپاد برای علی احدی از کجا بود؟
علی، داستان زندگی المپیادیش رو از هفتم شروع میکنه. از همون موقع عشق ریاضی داشته و تو مدرسه علامه طباطبایی، المپیاد براش یه چیز جدی میشه. جالبه که میگه تو نهم دیگه درس عادی رو کلا ول کرده بوده و فقط میچسبیده به المپیاد! اما خب، یه اشتباهی هم اونجا کرده علی میگه تمام انرژیمو توی سال نهم تخلیه کردم و سال دهم و یازدهم دیگه انرژی‌ای برای خوندن المپیاد نداشتم.
حالا میرسیم به جایی که علی مدال نمیگیره. ولی یه لحظه صبر کن! پشیمونه؟ اصلا و ابداً! میگه المپیاد فراتر از مداله، بهت یه طرز فکر میده که نه فقط تو درس و دانشگاه، بلکه تو زندگی، کار و حتی رفاقتات هم به دردت می‌خوره.
بعد از المپیاد، شروع مسیرهای جدید و جذاب برای علی احدی
وقتی مدال المپیاد نگرفته، علی از ۱۶ سالگی میره فرانسه! ۶ ماه از سال رو اونجا بوده و فرانسه یاد می‌گرفته. الان هم تو یکی از بهترین دانشگاه‌های فرانسه، مهندسی کامپیوتر می‌خونه. پس ببین، حتی اگه مدال هم نگرفتی، راه‌ها برات بسته نیستن، کلی مسیر جذاب دیگه هست که میتونی بری.
چرا علی مدال نگرفت؟
علی خودش رک و راست میگه: ۳۰-۴۰ درصدش به خاطر همون تخلیه انرژی تو سال نهم بود. ۲۰ درصد هم کرونا اومد. ولی یه ۴۰ درصد و حتی بیشتر بخاطر: «یه سری اتفاقات بود که توی زندگیم افتاد، درگیر رفیق‌بازی شدم و یکم از فضای درس جدا شدم.» و خودش هم اعتراف میکنه که اون موقع، زمان درستی برای این کارا نبوده.
در مورد درس‌ها، علی عاشق هندسه بوده، بعدش ترکیبیات و نظریه اعداد. از جبر هم خوشش نمیومده.
کرونا، مقصر اصلی؟
علی صریح میگه که کرونا رو دلیل شکستش نمیدونه. اون خودش کارهایی رو کرده که باعث شدن نتونه نتیجه بگیره. با اینکه سال دهم هم مشکلات زیادی براشون پیش میاد و حتی تعداد المپیادی‌هاشون کم میشه، ولی باز هم تاکید میکنه که دلیل اصلی عدم موفقیت، انتخاب‌های خودش بوده.
درس خوندن به شیوه علی!
علی میگه از بچگی هرچی یاد می‌گرفته سر کلاس بوده و بعدش اصلا تمرین نمی‌کرده! اوایل دهم این روش جواب میداده، ولی کم‌کم با کارای اشتباهی که میکرده، این روش هم دیگه جواب نمیداده. با این حال، انقدر ریاضی رو دوست داشته که نتونسته بیخیال المپیاد بشه.
و یه نکته مهم: علی میگه حتی اگه به جای المپیاد ریاضی، برای کنکور هم میخوند، با اون روالی که داشته، باز هم درس نمی‌خونده و نتیجه همین میشده. پس اصلا از المپیاد خوندن پشیمون نیست.
حواشی المپیاد و رفاقت‌های باب و ناب
سال یازدهم، علی میره مدارس سلام. اونجا تازه میفهمه که المپیاد هم مثل هر چیز دیگه‌ای، حاشیه‌های خودشو داره. یه نصیحت مهم از مهدی‌یار: «جو مدرسه و کلاستون سمی نشه. سعی کنین با همدیگه بخونین.» المپیاد جدا از رقابت، کلی رفاقت خوب هم بهت میده.
تعادل تو زندگی المپیادی
علی یه جمله قشنگ میگه: «تعادل داشته باشین.» از مسیر المپیاد هم لذت ببرین و هم سختی بکشین.
المپیاد یه رقابت خفنه
علی میگه المپیاد یه چیز خفن و در عین حال خطرناکه. شاید شکست بخورین و مدال نگیرین، ولی بعدش میفهمین که چه طرز فکری بهتون داده. المپیاد شما رو از محدود شدن دور نگه میداره. باعث میشه اول چرایی رو بپرسین، نه اینکه الکی خودتون رو بخاطر حرفای بقیه محدود کنین. «زندگی و دنیا اونجوری که بقیه بهتون میگن نیست.»
سه دستاورد بزرگ از المپیاد ریاضی
وقتی از علی پرسیدیم سه تا دستاوردی که از المپیاد گرفته چیه، جوابش عالی بود:
- طرز فکرمو کامل تغییر داد.
- به این نتیجه رسیدم که هرچیزی زمان مناسب خودشو داره.
- برای رسیدن به هر چیزی باید یه سری چیزا رو فدا کنی و از دست بدی.
علامه و ریاضی از نگاه علی
علی مدرسه علامه طباطبایی رو «باحال» توصیف میکنه، به خصوص دوره اولش که فضای خیلی مناسبی داشته و در مورد ریاضی؟ میگه: «ریاضی ته همه چیه!»
تفریحات یه المپیادی سابق!
الان علی چیکار میکنه؟ عاشق شطرنجه و توصیه میکنه حتما یادش بگیرین. رفیق‌باز هم هست و سعی میکنه سالی یه بار دوستاشو ببینه (معمولا تو ترکیه قرار میذارن). مافیا هم خیلی دوست داره و ازش لذت میبره. در مورد آینده شغلی هم میگه شاید برگرده ایران، شاید هم بره آمریکا.
یه نصیحت مهم از علی
علی یه نکته خیلی مهم رو یادآوری میکنه: «آدما میدونن کار درست چیه، کار اشتباه چیه. ولی تصمیم میگیرن کار اشتباه رو انجام بدن.» و بعدش هم میگه: «اگه کار اشتباه رو انجام دادین خودتونو سرزنش نکنین و بهونه هم نیارین.» یعنی نگید «من شرایطشو نداشتم» یا هر بهونه دیگه. شما خودتون تصمیم گرفتین اون راه اشتباه رو برین، پس خودتونو اصلا سرزنش نکنین.
زندگی رو فدای المپیاد نکن. تعادل رو حفظ کن. نه ایزوله شو، نه رها. المپیاد فقط یک مسیر یادگیریه، نه مقصد نهایی.
ته حرف: المپیاد فقط مدال گرفتن نیست!
دیدید که علی احدی چی گفت؟ داستان زندگیش تو المپیاد، عین یه راهه پر از پستی‌بلندی بود. ثابت کرد که المپیاد خیلی بیشتر از این حرفاست که فقط بخوای مدال بگیری. ممکنه تو این راه زمین بخوری، یا به اون هدفی که تو سرت داشتی نرسی. اما المپیاد یه چیزی بهت میده که هیچ کتاب درسی یا دانشگاهی نمیتونه: یه مدل فکر کردن خفن و عمیق. این طرز فکر، نه تنها تو درس و کنکور بهت کمک میکنه، بلکه تو رفاقتات، کار و حتی تو انتخابای ریز و درشت زندگیت هم حسابی به دردت می‌خوره.
پس اگه الان تو این مسیر المپیاد هستی یا دلت میخواد واردش بشی، یادت نره: فقط نچسب به مدال! از کل این مسیر لذت ببر، از هر سوتی که دادی درس بگیر و رفیقای باحال پیدا کن. این تجربه‌ها و چیزایی که یاد می‌گیری، از هر مدالی طلا‌ترن و تا آخر عمر باهاتن.
مصاحبه کامل با علی احدی رو میتونی از طریق لینک زیر ببینی و حسابی کیف کنی:
[لینک مصاحبه با علی احدی قسمت اول] – [لینک مصاحبه با علی احدی قسمت دوم]
